Εφηβος και θύμα λεκτικής και σωματικής βίας
Γεια σας καταρχας σας συγχαιρω για την ιστιοσελιδα που εχετε δημιουργησει γιατι με αυτον τον τροπο ενημερωνετε την lgbt κοινοτητα αλλα και μεσα απο το 10% τα ατομα αυτα εκφραζονται.
Εγω ειμαι ενας ομοφυλοφιλος εφηβος που μενω στην αθηνα και με λενε αντωνη. απο την οικογενεια μου και απο το σχολειο αντιμετοπιζω συχνα ρατσισμο, η μητερα μου ειναι ρατσιστρια και πολυ θρησκευουμενη, την ακουω πολες φορες να βριζει και να κοροιδευει τους gay λεγοντας τους αρρωστους και ανωμαλους και αναγκαζομαι να κλεινομαι στο δωματιο μου και να προσπαθω να ηρεμησω και να ανεβασω την αυτοπεπηθηση μου.
στο λυκειο που πηγαινω πεφτω θυμα λεκτικης και σωματικης βιας, σχεδον καθημερινα ενας συμαθητης μου με βαραει. μαλιστα πολες φορες η καθηγητρια μας βλεπει και δεν κανει τιποτα με αφηνει απροστατευτο. πολλα παιδια δεν με θελουν για φιλο τους οσες παρεες και αν επιχηρησω να κανω συνεχεια με αποριπτουν και γελανε μαζι μου ειρωνευτικα. το κακο ειναι οτι δεν με θελουν ουτε τα κοριτσια. πολες φορες με αποριπτουν και με κοροιδευουν και αυτες, ενω εγω δεν τις πειραζω δεν τις ενοχλο, ειμαι πολυ ηρεμος δεν πειραζω κανεναν. η βια και ο ρατσισμος ομως που αντιμετοπιζω μου καταστρεφουν την ψυχολογια μου πολες φορες μου εχουν ερθει τασεις αυτοκτονιας αλλα ποτε δεν της επιχειρισα. αναγκαζομαι να κρυβω την σεξουαλικοτιτα μου και να παρουσιαζω εναν ψευτικο ευατο απεναντι στους γονεις μου και τους λιγους φιλους μου που δεν ξερουν για εμενα.
ο μονος που ξερει για εμενα ειναι ο συνομιληκος ξαδεφος μου και τουλαχιστον αυτος με αποδεχτηκε. δεν αντεχω ομως αλλο δεν μπορω να κρυβομαι να προσποιουμε κουραστικα. δεν μπορω αλλο ρατσισμο δεν αντεχω αλλη σωματικη βια, θελω να εκφραστω να νιωσω οτι ειμαι ορατος. θελω να μην γινετε η σεξουαλικοτιτα μου θεμα χλευασμου.θελω εναν ανθρωπο διπλα μου...... μεχρι ποτε θα κρυβουμε; εγω σε ποια ζωη θα ζησω; με ποιον θα κατσω να σχολιασω τις εμπιριες και τα συναισθηματα μου αφου δεν με αποδεχονται; απλος ηθελα να τα βγαλω απο μεσα μου ολα αυτα. με αγαπη
Αντωνης
Αγαπητέ φίλε,
Η περίπτωσή σου είναι, δυστυχώς, ο κανόνας για πολλούς έφηβους γκέι. Μικρή παρηγοριά, θα μου πεις και έχεις δίκιο. Πιάνω τα θέματα ένα ένα.
Το σπίτι.
Δυστυχώς η μητέρα σου ανήκει σε εκείνη την κατηγορία των ηλιθίων (επιμένω, ηλιθίων) γονιών που προτιμούν να παραμείνουν πιστοί στις ιδέες τους παρά να συμπαρασταθούν στα παιδιά τους. Από αγάπη, ορμώμενοι, εννοείται, έτσι λένε όλοι. Το αποτέλεσμα είναι δυστυχισμένα παιδιά που δεν θέλουν ούτε να βλέπουν τους γονείς τους: επιτυχία σε όλα τα ταμπλό.
Η μητέρα σου είναι χαμένη υπόθεση. Πρέπει δυστυχώς να την φας στη μάπα με όλη της την βλακεία και μισαλλοδοξία, μέχρις ότου φύγεις από το σπίτι. Η πιθανότητα να της κάνεις μια πολύ σοβαρή κουβέντα παίζει πάντοτε, αλλά δεν μπορώ να εγγυηθώ για το αποτέλεσμα. Σε ηλίθιους ό,τι και να πεις, είναι σαν την ιστορία με το φεγγάρι και το δάχτυλο (τους δείχνεις το φεγγάρι και αυτοί κοιτάνε το δάχτυλο).
Το σχολείο
Τα πράγματα είναι καλύτερα απ’ ό,τι φαντάζεσαι. Αν οι συμμαθητές σου σε ενοχλούν, ή ακόμη χειρότερα, κάποια καθηγήτρια/καθηγητής κάνει τα στραβά μάτια στη βία που ασκείται εναντίον σου, απευθύνσου αμέσως στον γυμνασιάρχη/λυκειάρχη και πες του τα όλα (κάρφωσε και τον/την εκπαιδευτικό). Αν δεις ότι δεν «τα παίρνει πάνω του», απείλησέ τον ότι σε κάνουν να σκέφτεσαι να αυτοκτονήσεις (εννοείται ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να σκέφτεσαι έτσι και θα σου εξηγήσω παρακάτω γιατί). Έχει υποχρέωση από τον νόμο να παρέμβει για να σταματήσει αυτή την κατάσταση. Τα περισσότερα παιδιά στο σχολείο είναι θρασύδειλα και όταν καταλάβουν ότι θα τους αποκαλύψεις, θα γίνουν «παναγίτσες».
Η αυτοκτονία
Εννοείται ότι είναι η πιο χαζή και πιο απρόσφορη λύση. Φυσικά όταν είμαστε μέσα σε ένα πρόβλημα, μάς φαίνεται τεράστιο, ασήκωτο, τρομερό. Είναι λοιπόν λογικό να έχεις φρικάρει και για έναν λόγο επιπλέον: το δικό σου «πρόβλημα» (δεν είναι πρόβλημα, γι’ αυτό το βάζω σε εισαγωγικά), δεν μπορεί να «λυθεί». Όλα αυτά όταν είσαι «μέσα» στο πρόβλημα. Αν όμως μπορέσεις να το δεις λίγο απ’ έξω, θα καταλάβεις ότι δεν είναι τόσο τρομερό. Η ομοφυλοφιλία είναι κάτι τόσο «σημαντικό» όσο το «μου αρέσουν τα μήλα και όχι τα πορτοκάλια», «μου αρέσει το μπλε και όχι το πράσινο». Ή αν το θέλεις διαφορετικά «έχω κατσαρά μαλλιά και όχι ίσια». Δεν αυτοκτονεί κάποιος για τέτοια «προβλήματα».
Μεγαλώνοντας και φεύγοντας από το περιβάλλον των ανώριμων και κομπλεξικών συμμαθητών σου, θα βρεις έναν σωρό ανθρώπους (γκέι αλλά και πολλούς στρέιτ) που θα σε αγαπάνε γι’ αυτό που είσαι, και η ομοφυλοφιλία σου θα τους είναι τόσο αδιάφορη και δευτερεύουσα όσο τα μήλα, το μπλε και τα κατσαρά μαλλιά.
Ο άνθρωπος δίπλα μου
Όλοι το θέλουμε αυτό, αλλά δεν έρχεται με το πάτημα ενός κουμπιού. Κάνε υπομονή να περάσει η φάση του σχολείου (σε τελευταία ανάλυση ούτε όλοι οι στρέιτ συμμαθητές/συμμαθήτριες έχουν σχέση) και θα έρθουν όλα με την σειρά τους. Δεν χρειάζεται να συζητάς για τα σώψυχά σου με όλο τον κόσμο. Κανένας δεν το κάνει. Είναι αρκετό ότι έχεις τον ξάδερφό σου. Προσπάθησε να εμβαθύνεις αυτή τη σχέση, μπορεί να αποδειχτεί πολύ σημαντική.
Θέλω να είμαι ορατός
Μπορείς να το κάνεις οποιαδήποτε στιγμή. Σηκώνεσαι όρθιος και το λες στα ίσια: «είμαι γκέι και όποιος έχει πρόβλημα να πάει στον ψυχαναλυτή. Ή στο διάολο, αν προτιμάει.» Όμως θυμήσου ότι έχει σημασία και το τι λες, αλλά και σε ποιον το λες. Επίσης, έχει σημασία τι προβλήματα θα λύσεις και τι θα δημιουργήσεις με μια τέτοια δήλωση. Πρέπει να μπορείς να αντιμετωπίσεις τις πιθανές «παρενέργειες», οπότε θα ζυγίσεις πότε, σε ποιους και πως θα το πεις. Το 10% έχει πολλά άρθρα για το coming out. Σκέψου τα και αποφασίζεις.
Φιλικά
Η Καλή Νεράιδα
Γεια σου φιλαράκο,
Η εφηβεία είναι σκατά για τους περισσότερους φυσιολογικούς ανθρώπους. Join the club. Σιγά μην τους κάνεις τη χάρη ν’ αυτοκτονήσεις! Αντίθετα, θα κάνεις υπομονή μέχρι να βγάλεις το κωλοσχολείο και να καταφέρεις να ανεξαρτητοποιηθείς στοιχειωδώς, ώστε να τους γράψεις όλους αυτούς στ’ αρχίδια σου και να φτιάξεις μια φοβερή ζωή, που θα τους την τρίβεις στη μούρη τους. Η καλύτερη εκδίκηση είναι η ευτυχία σου!
Ένα σωρό παιδιά καταπιέζονται και βασανίζονται από κακούς γονείς, που καταχρώνται τον ρόλο τους για να επιβάλλουν φασιστικά την άποψή τους. Αν τα πράγματα ζορίσουν πολύ στην οικογένεια ή στο σχολείο, μπορείς να απευθυνθείς στο Χαμόγελο του παιδιού (1056, δωρεάν). και στον Συνήγορο του Παιδιού (800.11.32.000, τηλέφωνο χωρίς χρέωση για παιδιά, Δευτέρα - Παρασκευή 9:00πμ - 3:00μμ). Θα σου δώσουν πρακτικές συμβουλές τι να κάνεις και στο σχολείο και στην οικογένειά σου. Δεν χρειάζεται να το υπομένεις μόνος σου όλο αυτό.
Δες κι αυτά τα άρθρα και βίντεο:
Το πώς το δεχόμαστε εμείς επιδρά και στους άλλους
Αμαρτίες γονέων – αυτοκτονίες παιδιών
Γκέι στην εφηβεία: Όλα θα πάνε καλύτερα!
Ομοφοβική βία, εγκληματική σιωπή και προκατάληψη
Πολλά φιλάκια
Η Καλύτερη Νεράιδα
