«Ένα καινούριο othering» αποτέλεσε η άστοχη και μισή...προσπάθεια του υπουργού μεταφορών να τιμήσει τις γυναίκες για τον «ρόλο και τη συμβολή τους στην σύγχρονη κοινωνία». Λίγο αργότερα μία επέτειος τεσσάρων ετών αναρωτιέται πώς θα εορταζόταν αν ήταν «κανονική», αν χωράει σε καλούπια και αν τα θέλει τελικά, ενώ μία λεσβία σε αναζήτηση «φρέσκου αίματος» μας ρίχνει χωρίς αλεξίπτωτο στα μουνοπάτια του λεσβιακού chatting αναδεικνύοντας τη σχέση του chatting με το parking! Για το θέμα των ημερών οι συντάκτριες του blogoπερίπτερου δηλώνουν αλληλέγγυες στον αγώνα της Ορχήστρας της ΕΛΣ, και στηρίζουν την επαναφορά του ευνουχισμού τόσο στους Καστράτους όσο και στις Λουκρητίες και στους σκηνοθέτες και όπου αυτό είναι δυνατόν για την γρηγορότερη επιστροφή στην παράδοση. Τα φιλιά μας (βρίσκονται) στην Λυρική!

---

Τί θα πεί ;;;;;

Από in.gr:
Δωρεάν μετακίνηση για τις γυναίκες την Κυριακή με τα μέσα μαζικής μεταφοράς
Δωρέαν θα μετακινούνται με τα μαζικά μέσα μεταφοράς οι γυναίκες, την Κυριακή 8 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.
Τη σχετική απόφαση πήρε ο υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών, Ευριπίδης Στυλιανίδης, ο οποίος τόνισε ότι τη μέρα αυτή όλες οι γυναίκες θα έχουν δωρεάν μετακινήσεις, τόσο με τα μέσα μεταφοράς Αθήνας και Θεσσαλονίκης, όσο και με τον ΟΣΕ και τα ΚΤΕΛ σε όλη την Ελλάδα. Σε δήλωσή του ο κ. Στυλιανίδης επισημαίνει ότι «η πρωτοβουλία αυτή αποτελεί μία ελάχιστη, συμβολική χειρονομία αναγνώρισης του ρόλου και της συμβολής της γυναίκας στη σύγχρονη κοινωνία. Η παγκόσμια αυτή ημέρα, ημέρα χωρίς εισιτήριο στα συγκοινωνιακά μέσα για όλες τις γυναίκες, πρέπει να μας υπενθυμίζει ότι η τιμή και ο σεβασμός προς τις γυναίκες, πρέπει να αποδίδονται όλο το χρόνο, μέσα από τις ενέργειες και τις πράξεις μας».

___________________

Τί αηδιαστικό μέτρο! Πρώτον και κύριον, τί σεπαρατισμός είναι αυτός; Ζούμε στη Μέση Ανατολή;;; Πώς καταφέρνει να είναι τόσο σεξιστικό, τόσο ακυρωτικό για το γυναικείο gender??? Είμαστε στο επίπεδο "α, οι γυναίκες είναι διαμάντια, είναι η ζωή μας, τις αγαπάμε";;; Γιατί αν ναι, πρόκειται για τρελλό othering. Ξέρετε, othering. Όταν λεει η πατριαρχία ότι οι γυναίκες (ή οποιαδήποτε άλλη ομάδα πληθυσμού βρίσκεται χαμηλότερα στην εξουσία) είναι κάτι άλλο (other) από άνθρωποι.

Δεύτερον (εγώ το σκέφτηκα πρώτο πάντως), ΠΩΣ ξεχωρίζεις και αποφασίζεις αν ένας άνθρωπος είναι γυναίκα ή όχι;;;;

Εμφανισιακά;

Κοιτάς τα γεννητικά του/της όργανα;

Ζητάς ταυτότητα;

Θα προσπαθήσω να μη μετακινηθώ σήμερα! Γιατί αν μου πει κάποιος/-α ότι αδίκως πάω να χτυπήσω εισητήριο, θα αρχίσω να τσιρίζω!

Αναρτήθηκε από Gender Terrorist, 8/3/2009, Τί θα πεί;;;;;

[http://genderterrorist.blogspot.com/2009/03/in.html]

 

---

 

4

Πέρασαν κιόλας 4 χρόνια.

4 Χριστούγεννα και 4 γενέθλια και πολλά ταξίδια πάνω κάτω στα νησιά.

4 χρόνια που είμαστε μαζί.

Και σκέφτομαι πως αν ήμασταν σε μια σχέση που αυτή η κοινωνία ονομάζει "κανονική" ίσως και να σε είχα παντρευτεί.

Σίγουρα θα σε είχα γνωρίσει στους δικούς μου και σε όλο μου το σοι.

Θα είχαμε προσκλήσεις για γάμους και γιορτές και βαφτήσεις και τραπέζια με όπου τα "νόμιμα" ζευγάρια γιορτάζουν τις χαρές τους.

Μάλλον θα μέναμε μαζί και θα καλούσαμε τα συμπεθέρια να γνωριστούν.

Θα μας ρωτούσαν πότε θα τους κάνουμε εγγόνια και τι θα θέλαμε να μας πάρουνε για το νέο μας σπίτι.

Θα ήτανε και αυτοί χαρούμενοι μάλλον με τη χαρά μας.

"καλό παιδί να'ναι και ότι να'ναι"

"μόνο να σε αγαπά και να σε προσέχει"

Τα σενάρια των gay σχέσεων δεν υπάρχουν κάπου γραμμένα.
Δεν υπάρχει μια σειρά στα πράγματα.

Γάμος παιδί σκυλί εξοχικό δάνεια διακοπές .....

Και αφού το ξέρω πως τα μισώ αυτά τα φτιαγμένα σενάρια και κοινωνικά σχήματα που μας επιβάλουν τότε γιατί νιώθω πως μου στερούν κάτι;

Αφού βαριέμαι τους γάμους και τα κουφέτα και τα "να ζήσουν οι συμπέθεροι" και βρίσκω τόσο στημένες όλες αυτές τις κοινωνικές συναναστροφές που ακολουθούν κανόνες και εθιμοτυπικά τότε γιατί νιώθω σαν να έχω μια σχέση μη αναγνωρισμένη;

Δε ξέρω αν βγάζω νόημα.
Είναι και αργά.
Πρέπει να πάω και για ύπνο.

Πάλι καλά που δεν είμαι και καμιά "κρυφή" γιατί αλλιώς δε θα την πάλευα!

Ίσως πρέπει να πάρουμε ένα σκύλο!
Σκέψου το!

Αναρτήθηκε από phoinix, 9/3/2009, 4

[http://u-blogme.blogspot.com/2009/03/4.html]

 

---

 

Να επανέλθει ο ευνουχισμός μικρών αγοριών εδώ και τώρα!

Το ιστολόγιο συμπάσχει στην αγωνία των μουσικών της ΕΛΣ για την κατακρήμνιση των παραδόσεων στην όπερα και την αντικατάστασή τους από διεστραμμένους σκηνοθετικούς μοντερνισμούς, πχ gay φιλιά μεταξύ ανδρών.

Έτσι, θα ήταν θεμιτό να ζητήσουμε την επαναφορά του ευνουχισμού σε μικρά αγόρια για τις ανάγκες της στελέχωσης σε ρόλους καστράτο στις μπαρόκ όπερες, παράδειγμα όπως ο διάσημος Farinelli, έτσι ώστε να μην ερμηνεύονται ανεπίτρεπτα ανάλογοι ρόλοι από γυναίκες.

Ζητάμε:

Επαναφορά του θεσμού των καστράτο εδώ και τώρα!
Ευνουχισμός σε αγόρια προεφηβικής ηλικίας!

Αγαπάμε την όπερα, στηρίζουμε την παράδοση!

{youtubejw}QrAKwmYibbE{/youtubejw}

Αναρτήθηκε από JustAnotherGoneOff, 9/3/2009, Να επανέλθει ο ευνουχισμός μικρών αγοριών εδώ και τώρα!

[http://blog.teleologikos.eu/?p=1768]

 

---

 

γεύση...

Μια γεύση από το πανόραμα του λεσβιακού chatting
όταν αναζητάς ''φρέσκο αίμα ''..

- xereis den eimai ths mias vradias .8elw sxesi kanoniki.

-Diladi? prwta stefani kai meta 8a kanoume sexaki?
Egw 8elw apla gnwrimies kai kamia xepeta . An eisai
katw apo 25 kai 8es empeiria me 40ara pes mou.

- exeis msn?

Μπαίνω στο msn . Μου στέλνει φωτογραφίες. Θυμάμαι
την παρατήρηση ενός γνωστού:
- Όταν ψάχνεις για στάθμευση με το αυτοκίνητο κι είναι
όλες οι θέσεις πιασμένες στο δρόμο και βλέπεις μια κενή,
ή μόλις άδειασε ή ....έχει πρόβλημα η θέση...
Πολύ 'θεά' για να 'ναι αληθινή. Πάμ' παρακάτω.
........................
Σε μια βδομάδα 15 γυναίκες. Οι 5 ζουν με τη μαμά και
τον μπαμπά. Απορρίπτονται γιατί το έργο το έχω ξαναδεί
και καταφύγιο δε γίνομαι ξανά για κανέναν.
Οι τρεις δεν βλέπονται γιατί τις κρύβει η νταλίκα. Οι δυο
παντρεμένες bi που θέλουν τρίο . Μία πάααρα πολύ καλή
θέλει παραμύθιασμα και λίγες μέρες ακόμη.
Η μία είναι Γλυφαδιώτισσα και μένει σχεδόν δίπλα από την
πρώην μου. Πηδάει μέτρια και δεν ξέρει να φιλάει. Το έχουν
οι Γλυφαδιώτισσες. Όταν ανοίγει το στόμα της δραπετεύουν οι
συνήθεις μαλακίες των ''δήθεν'' των νοτίων προαστίων.
''Τα σπίτια μας , τα λεφτά μας κουλουπου.
Μια άλλη από το πρώτο ραντεβού μου πρότεινε
συγκατοίκηση. Έφυγα τρέχοντας.
Η προτελευταία μου πρότεινε strap on παρόλο που επέμεινα
''όχι εξαρτήματα''. Ο θεός έφτιαξε τα δάχτυλα κι ο άνθρωπος
το πλαστικό. Θ' αγνοήσουμε τον Θεό , καλή μου;
Είπαμε είμαι passive αλλά άμα ήθελα ''μαραφέτι'' θα πήγαινα
με σερνικό.
Κι η τελευταία με κουράζει πολύ με τα ''ναι'' αλλά ''όχι''.
γιατί φοβάμαι μην ''κολλήσω'' μαζί σου.
Συγκομιδή : 20 ώρες στο chat , 8 ώρες στο τηλέφωνο,
300 μηνύματα, ένα πήδημα μετρίας αποδόσεως.
Eίναι και κάτι που με έχει ξετρελάνει μεσα σ' όλα.
Άτομο άκρως ερωτεύσιμο....αλλά φοβάμαι.
Δε νιώθω έτοιμη για σχέση τόσο νωρίς.
Ερώτημα :
-Τι πρέπει να κάνει μια γυναίκα για να γευτεί μια απλή ερωτική
συνεύρεση χωρίς παραμύθια και λουλούδια; Ένα απλό
πήδημα βρε αδερφέ όπως αυτά που απολαμβάνουν τα φιλαράκια
μου οι gay άντρες, που πρώτα το κάνουν και μετά συστήνονται...

Αναρτήθηκε από πέμπτη εποχή, 15/3/2009, γεύση... 

[http://melaxroinimarmarigi.blogspot.com/2009/03/blog-post_11.html]

---

φιλια στη λυρικη

τελικά δεν πρόλαβα τη δράση έξω από τη λυρική, έφτασα όταν όλοι πια είχαν φτάσει στο αγαπημένο πια πάρκο στη Χ. Τρικούπη, εκεί που εδώ και μία εβδομάδα νιώθουμε πως υπάρχουν πράγματα από τον άνθρωπο για τον άνθρωπο...
μου έμεινε το παράπονο που ήμουν απών σε μια δράση που θεωρώ τεράστια και πολύ σημαντική, πόσο μάλλον αφού ήμουν εκεί το προηγούμενο σάββατο στη λυρική και έζησα από κοντά το μίσος, τη βία και τον τραμπουκισμό της ορχήστρας και μέρους του κοινού. εκείνο το σάββατο έμεινε χαραγμένο στη μνήμη μου, επανήλθε στα όνειρά μου, στοίχειωσε τις μέρες μου και τις αγκαλιές μου. και από τη μέρα εκείνη κοντά σε αυτούς που ήθελαν να γίνει μια νέα δράση (εντάξει, πιο κοντά σε έναν συγκεκριμένα :-)), ανυπομονούσα και αγωνιούσα και περίμενα την ημέρα με την ευχή όλα να πάνε καλά, να υπάρξει κόσμος, να δει κόσμος, να είναι γιορτή και κραυγή μαζί...
εντάξει, τελικά έφτασα αργά
αλλά... βρήκα στο πάρκο χαρούμενους ανθρώπους που μου περιέγραψαν τι έγινε, κι έλαμπαν, και ακόμα έλεγαν τα συνθήματα, και φορούσαν τα χαρτάκια "φιλάω αγόρια" ή "φιλάω κορίτσια", κάποιοι (εντάξει, πάλι αυτός ο ένας :-)) είχαν ακόμα ροζ κραγιόν στα χείλη που δεν έλεγαν να κατσουφιάσουν. μου είπαν για τα φιλιά, μου είπαν για την κοπέλα που ζήτησε το μισό εισιτήριο πίσω αφού η παράσταση θα ήταν μισή και κουτσουρεμένη, μου είπαν για τα συνθήματα (τη σεξουαλικότητα κανενός δεν κρίνω, ούτε της παναγίας που το 'κανε με κρίνο), για τη θετική αντίδραση του κόσμου, για τα ροζ φιλιά στα τζάμια της λυρικής - αυτό με τρέλανε, τι υπέροχη εικόνα. ένιωσα σα να ήμουν εκεί. κι ένιωσα περήφανος. και σήμερα ήπια και στην επιτυχία μιας δράσης που έγινε χωρίς καπελώματα από τις οργανώσεις που έσπευσαν να δηλώσουν τους λόγους που δεν συμμετείχαν (κι εντάξει, της ΟΛΚΕ το κείμενο επιχειρηματολογούσε (αν και με μια ειρωνική απόχρωση), εκείνο του πράιντ όμως ήταν απαράδεκτο - τι θα πει δεν γνωρίζουμε το προφίλ των ανθρώπων που συμμετέχουν; και μη χειρότερα - και μια και θίγω το θέμα, αναρωτιέμαι για ποιο λόγο έσπευσαν να δηλώσουν με δελτία τύπου τη μη συμμετοχή τους - το κάλεσμα ήταν ανοιχτό σε όλους και όλες - η δήλωση της μη συμμετοχής με βάζει σε σκέψεις - αν δεν ηγούμαι δε συμμετέχω - not good!).
για την ελευθερία ήταν αυτό, για την ορατότητα, για την αγάπη, για τη ζωή έξω από κακόβουλους κι επικίνδυνους ελέγχους, για το δικαίωμα, για τη μη καταπίεση των υπάρξεών μας, του είναι μας, για την αυτο-οργάνωση, για τον αυθορμητισμό, για τη φωνή που δε θέλει και δεν πρόκειται να σωπάσει.

Aναρτήθηκε από το χρήστη divine mitsakos, 15/3/2009, φιλια στη λυρικη
[http://kousouri.blogspot.com/2009/03/blog-post_15.html]