Ένα παιχνίδι του μυαλού. Κάπως έτσι φαντάζουν πως είναι πολλά πράγματα από αυτά που ακούμε, διαβάζουμε, βιώνουμε καθημερινά. Ορισμοί και καθ-ορισμοί που οριοθετούν ή απελευθερώνουν τη συμπεριφορά μας ως προς τους άλλους αλλά και ως προς τον εαυτό μας. Την εγκυρότητα ενός γάμου ποιος την καθορίζει και με ποια κριτήρια; Η σχετικότητα του χρόνου είναι ανακάλυψη του Einstein ή της ελληνίδας μάνας; Και όσο εμείς παλεύουμε με τέτοιου είδους ερωτήματα ένας θεσσαλονικιός blogger μας καλεί σε μια βόλτα στη μεταολυμπιακή Αθήνα, μια βόλτα που παίζει με τη φαντασίωση της «ευρωπαϊκής» πρωτεύουσας. Μέσα από τις καταθέσεις προσωπικών εμπειριών βλέπουμε πώς αντιλαμβάνεται την έννοια του φύλου μία διαφυλική γυναίκα και η κόρη μιας λεσβίας και ενός διαφυλικού άντρα. Τέλος μέσα από το σχόλιο ενός αναγνώστη ερχόμαστε αντιμέτωποι με τον φόβο του HIV και πόσο αυτός μπορεί να επηρεάσει την καθημερινότητα και τις μικρές ή μεγάλες απολαύσεις.

 

---

lip gloss

Θυμάμαι τη μητέρα μου και τη θεία μου να με έχουν βγάλει για φαγητό, για να συζητήσουμε το τρανζίσιον μου. Έπαιρνα τότε ήδη οιστρογόνα κοντά ένα χρόνο, και έμοιαζα περισσότερο με κορίτσι παρά με αγόρι.

Με το που καθίσαμε, η θεία μου μου επιτέθηκε για το λιπ γκλός που φορούσα. 'Ηταν το μόνο "γυναικείο" στοιχείο που επέτρεψα στην εαυτή μου εκείνο το βράδι. Κατά τ' άλλα είχα ντυθεί εντελώς γιούνισεξ, για να αποφύγω δράματα όπως "δε ντρέπεσαι να κυκλοφορείς με γυναικεία ρούχα;" και "αν ήσουν αληθινή γυναίκα ποτέ δε θα συνδύαζες σπορτέξ με τσαντάκι".

Πέρασε ο σερβιτόρος, ευγενέστατο παιδί, πήρε παραγγελία ("κυρίες μου", είπε). Η θεία μου ξίνισε.

Αρχίζω κι εγώ λοιπόν να της απαντάω. Είχα βαρεθεί να μου τη μπαίνουν συνεχώς, ήθελα να εξηγηθώ. Προσπάθησα να πώ στη θεία μου ότι πρώτον σιγά, λίγο λιπ γκλός είναι, και στην τελική γυναίκα είμαι, είπες ότι θα προσπαθήσεις να το δεχτείς. Άλλωστε μέχρι και αγόρια φοράνε μέικ-απ, γιατί να μη φοράω εγώ. Και στην τελική εσύ θεία, γιατί βάφτηκες;

Η μαμά μου και η θεία μου, 50ρες κομψές γυναίκες, ήταν βαμμένες με πλήρες μακιγιάζ για να βγούμε για ένα απλό φαγητό, καθημερινή, στο κέντρο της Αθήνας.

Σιωπή στο τραπέζι. Σοκ. Η θεία μου τα έχει χάσει τελείως, έχει μπερδευτεί δεν ξέρει τί να απαντήσει. Στο τέλος της ξεφεύγει ένα απεγνωσμένο "Εγώ βάφομαι γιατί είμαι γυναίκα!".

Και κάπου εκεί νομίζω ότι συνειδητοποίησα για πρώτη φορά ότι οι περισσότεροι άνθρωποι βιώνουν το φύλο τους ως κάτι φυσικό, αυθύπαρκτο και αναλλοίωτο. Η θεία μου και η μητέρα μου ουδέποτε είχαν προβληματιστεί γιατί βάφονται, γιατί ντύνονται με συγκεκριμένο τρόπο, γιατί είναι γυναίκες ουσιαστικά. Τί τυχερές που είναι, σκεφτόμουνα. Εμένα γιατί να με βασανίζει η ανισορροπία ανάμεσα στο έξω μου και το μέσα μου;

Η θεία μου συνέχισε ακάθεκτη να μου τη λέει για το πόσο γελοίο είναι ένα αγόρι να φοράει μέικ-απ -άλλο άμα είχα κάνει εγχείρηση, αλλά τώρα είναι αργά αφού είμαι ολόκληρος άντρας πια- και μέχρι και ο σερβιτόρος με ειρωνεύεται, σίγουρα γι' αυτό χαμογελούσε, αφού μοιάζω γελοίος. Εγώ σκεφτόμουν πόσο κρίμα είναι να μη μπορούν να δουν κάτω από την εμφάνιση. Και πως ό,τι και αν κάνω με την εμφάνισή μου και τη συμπεριφορά μου, θα είναι πάντα λάθος, γιατί το βλέπουν υπό το πρίσμα του ότι κάποτε υπήρξα αγόρι. Αν τους έλεγα ότι και η κοπέλα απέναντι φοράει λιπ γκλος σαν εμένα, θα μου έλεγαν ότι αυτή είναι γυναίκα και εγώ όχι. Αδιέξοδο.

Σκεφτόμουν ότι μάλλον θα κατάλαβε ο σερβιτόρος ότι είμαι τρανς, μαλακία που δε βάφτηκα καλύτερα για να το κρύψω, μαλακία να μη βάλω ένα φόρεμα. Σε προσέχουν λιγότερο όταν φοράς κάτι χρωματιστό και κοριτσίστικο, "περνάς" πιο εύκολα. Είναι μια βοήθεια, σε κοινωνικό επίπεδο. Ξαφνικά ένιωθα ότι όλοι με κοιτάνε, όλοι έχουν 'καταλάβει'. Ήμουν έτοιμη να κλάψω, έτοιμη να σηκωθώ να φύγω.

Όμως εκείνη την ώρα ήρθαν τα ποτά, ο σερβιτόρος, ο από μηχανής θεός μου, είπε με χαμόγελο "και η πορτοκαλάδα για τη δεσποινίδα" και μου έκλεισε το μάτι. Και έγινε το κλικ! Αυτή τη φορά δεν ήθελα να πάω πουθενά, ήθελα να μείνω και να παλέψω για την ταυτότητά μου, είμαι κορίτσι, νιώθω κορίτσι, και δεν αλλάζει όσο κι αν δε σας αρέσει. Δεχτείτε το ή με χάνετε από συγγενή σας.

Περίμενα να τελειώσει η θεία μου, που επέμενε ότι ο σερβιτόρος με έβλεπε ως ένα γελοίο αγόρι που βάφεται.

Και τότε η μητέρα μου, που δεν είχε μιλήσει καθόλου ως τότε, κοιτάζοντάς με στα μάτια, είπε θλιμμένα και πολύ σοβαρά (για να τ' ακούσει η αδερφή της ή γιατί για πρώτη φορά άλλαξε κάτι μέσα της) "Έχεις επιτυχίες..."

Ναι. Επιτυχίες στα αγόρια. Ως κορίτσι.

Με γιούνισεξ ρούχα.

Και λίγο πορτοκαλί διάφανο λιπ γκλος, που εκείνο το βράδι έγινε το σύμβολο της διεκδίκησης μιας ταυτότητας.

 

Aναρτήθηκε από Gender Terrorist, 9/5/2009, lip gloss
[http://genderterrorist.blogspot.com/2009/05/lip-gloss.html]

---

Γάμοι ομόφυλων ζευγαριών

 

Αυτοκόλλητο της αναρχοqueer συλλογικότητας Limp Fist

 

Το Πρωτοδικείο της Ρόδου αποφάσισε ότι οι πολιτικοί γάμοι του λεσβιακού και γκέι ζευγαριού που έγιναν στην Τήλο το 2008 είναι ανυπόστατοι. Για περισσότερα μπορείτε να δείτε το κοινό δελτίο τύπου που εξέδωσαν το Athens Pride, η Ομοφυλοφιλική Λεσβιακή Κοινότητα Ελλάδας (ΟΛΚΕ) και το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ).

Κατά την ταπεινή μου γνώμη ο γάμος είναι ένας αναχρονιστικός θεσμός που το μόνο που έχει να προσφέρει είναι τα επιδόματα γάμου. Θα προτιμούσα να καταργηθεί και για τα ετερόφυλα ζευγάρια, αλλά μέχρι τότε ας επεκταθεί το δικαίωμα στο λάθος στα ομόφυλα ζευγάρια και στις πολυερωτικές (polyamorous) παρέες.

Aναρτήθηκε από marco, 6/5/2009 Γάμοι ομόφυλων ζευγαριών

[http://marqueer.blogspot.com/2009/05/marriage-sucks.html]

 

---

 

Αθήνα 210

Ομόνοια
Οι Πακιστανοί πουλάνε τραπεζομάντιλα.
Έχουν αυτή τη θλίψη στα μάτια, το ψεύτικο χαμόγελο.
Καλά το είχε γράψει η Γώγου
«η μοναξιά.. έχει το χρώμα των Πακιστανών η μοναξιά»

Ζήνωνος Χαμάμ
Ξύλινες πόρτες , ραγισμένα μάρμαρα.
Νοσταλγοί μιας άλλης εποχής καπνίζουν στο διάδρομο
και δίπλα τους πάντα εκει ο Αλί.
Έκανε μεγάλη χαρά όταν με είδε.
- Πάμε μέσα μ' αυτόν.
Αν κοιτάζω εσένα θα τον γαμήσω πιο εύκολα με παρακάλεσε.
Τον λυπήθηκα. Χρυσό παιδί ψυχούλα.

Εξάρχεια
Μυρίζω κάτι από καμένο...
κατεστραμμένα καταστήματα και σκόρπιες επιγραφές
είναι ότι απέμεινε από τα Δεκεμβριανά.
Σ' αυτήν την πόλη έγιναν το 2004 Ολυμπιακοί αγώνες?
Σ' αυτήν την πόλη η κρατική tv γιόρτασε την eurovision?
Πόσο γρήγορα τελείωσε το πανηγύρι

Γκάζι
Σαν προαύλιος χώρος μιας φανταχτερής φυλακής.
Άλλος βαρυποινίτης άλλος επαναστάτης , άλλος παλιός και άλλος νέος.
Ισοβίτης η περαστικός.
Ίδιο το βήμα για όλους- ίδια η διαδρομή.
Bar - café- club - dark room - glory holes - sauna - πάρκο και πάλι bar.
Φωνές ψίθυροι και αγκομαχητά.
Καύλα ναι,
ψωλάρα, γάμα ,
σκίσε, μη , ναι έτσι
χύσε, ρούφα, γλύφε
πάρε , δώσε, σκίσε .

Βαρβάκειος
Οι πάγκοι θα στηθούν σε λίγο.
Διάλεξε ποιότητα , έχουμε ποικιλία.

Σύνταγμα
Άγημα
Ναύτες ναύτες ναύτες
Τσολιάς τσολιάς τσολιάς

Ομόνοια και πάλι..
- 50 λεπτά ρε φίλε να πάρω κάτι να φάω.
- Δεν έχω έχω 2 ευρώ πάρε.
- Να είσαι καλά ρε γερός και δυνατός
- Και εσύ.. και να προσέχεις.
- Τι να προσέχω? Εγώ είμαι ξοφλημένος ρε φίλε..
- Όλοι τα ίδια σκατά είμαστε.
- Όχι όλοι, εγώ είμαι στην κόλαση

Αναρτήθηκε από pisoglendis, 28/4/09, Αθήνα 210

[http://pisoglendis-pisoglendis.blogspot.com/2009/04/210.html]

 

---

 

Οι γονείς και η σχετικότητα του χρόνου

Εάν νομίζετε πως ήταν πρώτος ο Αϊνστάιν που συνειδητοποίησε και μίλησε για τη σχετικότητα του χρόνου είστε μακράν γελασμένοι. Ήταν οι μανάδες και οι πατεράδες μας που πρώτοι τη συνέλαβαν και την εφάρμοσαν.

Για τους γονείς, τουλάχιστον στην Ελλάδα μιας και για αλλού δεν ξέρω, ο χρόνος κυλάει σχετικά, πολύ σχετικά. Επίσης, υπάρχει ο κατάλληλος χρόνος για την κατάλληλη πράξη. Ή μάλλον η λέξη "κατάλληλος" δεν είναι ταιριαστή. Υπάρχει ο σωστός χρόνος για κάθε πράξη και αν κάνεις κάτι σε χρόνο που δεν πρέπει, απλά είσαι παράλογος. Ας δούμε μερικά παραδείγματα:

Πότε η ώρα είναι 8; Κοιμάσαι τον ύπνο του δικαίου, ονειρεύεσαι πως δεν έχεις τίποτα να κάνεις, πως σαπίζεις σε μια εξωτική παραλία και από το βάθος βλέπεις ένα μωρό, ανεξαρτήτως φύλου, να έρχεται προς το μέρος σου με λάγνο ύφος και με μια καρύδα στο χέρι για να τη ρουφήξεις (την καρύδα). Πάνω που πάει να στην προσφέρει (την καρύδα) νιώθεις ένα δυνατό τράνταγμα και τη βλέπεις να σου πέφτει στο κεφάλι (την καρύδα, το τονίζω). Όχι, δεν έγινε σεισμός στο ίδιο σου το όνειρο, ξυπνάς και συνειδητοποιείς ότι είναι η μάνα σου. "Ξύπνα, πάει 8 η ώρα" σου λέει και πετάγεσαι πανικόβλητος διότι καλές οι παραλίες, τα μωρά ανεξαρτήτως φύλου, οι καρύδες και τα σχετικά αλλά έχεις αργήσει να πας στη δουλειά. Κοιτάζεις το ρολόι και βλέπεις ότι είναι 7:05. Όταν τη ρωτήσεις γιατί σου είπε ψέματα σου απαντάει "ε, αφού είναι 7:05, 8 δεν πάει;" και τρελαίνεσαι. Αν κάνεις τη μαλακία και βάλεις τίποτα φωνές, τότε αρχίζει το μανιάτικο μοιρολόι "εγώ φταίω που δεν κοιμόμουν λίγο παραπάνω σαν άνθρωπος για να μην αργήσεις εσύ στη δουλειά, που όλο να σας εξυπηρετώ θέλετε κι ευχαριστώ δεν ακούω" κλπ κλπ

Πότε κάνει μπάνιο "ο κόσμος". Είναι 11 το βράδυ και θέλεις σαν άνθρωπος να κάνεις ένα μπάνιο πριν πέσεις για ύπνο. Είναι 6 το πρωί και θέλεις να κάνεις ένα ντουσάκι πριν πας στη δουλειά για να μη βρωμάς από την ιδρωτίλα του ύπνου. "Τέτοια ώρα θα κάνεις μπάνιο; Δεν κάνει μπάνιο ο κόσμος στις 6 το πρωί." Ότι και καλά ας πούμε έχει κάνει η μάνα σου έρευνα πότε μπανιαρίζεται ο κόσμος και το ξέρει. Αλλά και έρευνα να είχε κάνει, αν εσύ γουστάρεις να κάνεις και στις 3 τα ξημερώματα, τον κόσμο θα ρωτήσεις; Ή αν μάθει ο κόσμος ότι τον έπλενες στις 6 το πρωί θα σε παρεξηγήσει και θα συζητηθεί; "Ιιιιιι, ο γιός της τάδε κάνει μπάνιο τα χαράματα!! Σοβαρά;; Τι λες χρυσή μου!! Τι τραβάει κι αυτή η γυναίκα με το μουρλό το παιδί της..."

Το ίδιο βέβαια συμβαίνει και σχετικά με τον καφέ, το πότε θα τον πιείς δηλαδή, το πότε τρώει "ο κόσμος", το πότε πέφτει για ύπνο και για τόσα άλλα. Επίσης, υπάρχει μια περίεργη σχετικότητα χρόνου όσον αφορά στο γάμο. Όταν λοιπόν μιλούν για αυτόν, λένε "αύριο - μεθαύριο θα παντρευτείς, θα κάνεις οικογένεια". Αυτό, υποσυνείδητα, λειτουργεί κάπως εκβιαστικά. Αυτό το "αύριο-μεθαύριο" είναι σαν να μη σου αφήνει πολλά περιθώρια και αν τολμήσεις να τα αυξήσεις τότε σου πετάνε την all time classic ατάκα " παππού θα σε φωνάξει το παιδί σου και όχι πατέρα" και νομίζουν πως σε αποστόμωσαν. Αν όμως τους πεις πως έχουν δίκιο και ότι θα παντρευτείς ΑΥΡΙΟ ή άντε το πολύ ΜΕΘΑΥΡΙΟ τότε απειλούνται καρδιακές προσβολές και εγκεφαλικά επεισόδια γιατί δεν σε πήραν τα χρόνια ακόμα, γιατί δεν την ξέρεις καλά τη νύφη, γιατί οι ίδιοι δεν την γνώρισαν και γιατί τα διαζύγια σε βιαστικούς γάμους θερίζουν και γιατί τι θα πει ο κόσμος με έναν τόσο βιαστικό γάμο, θα νομίζουν ότι τη γκάστρωσες κλπ κλπ

Ένα άλλο σημείο επίσης ενδεικτικό της σχετικότητας του χρόνου είναι η ώρα διακοπών και η ώρα της δουλειάς. Αν τους πεις ότι αποφάσισες να πας κάπου κι εσύ σαν άνθρωπος σου λένε συνήθως ότι δεν γίνεται γιατί υπάρχουν δουλειές που πρέπει να γίνουν. "Τόσες δουλειές έχουμε, έχεις χρόνο να πας διακοπές, μικρός είσαι ακόμη". Για διακοπές, δηλαδή, έχεις καιρό και χρόνο μπροστά σου, για τις δουλειές δεν υπάρχει καιρός, πρέπει να γίνουν τώρα γιατί αύριο - μεθαύριο πες πως γίνεται η Δευτέρα Παρουσία, να μείνουν οι δουλειές στη μέση;

Αναρτήθηκε από Profusion, 22/4/09, Οι γονείς και η σχετικότητα του χρόνου
[http://gayprofusion.wordpress.com/]

 

---

 

 «Η δική μου ταυτότητα...» 

Η Μόργκαν είναι κόρη μιας ομοφυλόφιλης γυναίκας και ο πατέρας της είναι διαφυλικός άντρας.

Στο βίντεο που ακολουθεί μας μιλάει για το πώς αντιλαμβάνεται τον εαυτό της, το φύλο της, μας αφηγείται...

{youtubejw}7SDM1g8n_5Y{/youtubejw}

Αναρτήθηκε από transs, 16/4/09, «Η δική μου ταυτότητα...»
[http://transs-transsexual.blogspot.com/2009/04/blog-post_16.html]

 

---

 

HIV φόβος

Παρακάτω θα διαβάσετε ένα σχόλιο που άφησε ένας αναγνώστης του blog. Δεν το αφήνω σαν σχόλιο άλλα το βάζω σαν άρθρο γιατί είναι μία πλευρά του HIV που πιστεύω ότι πολλοί την έχουν βιώσει σε μικρό ή μεγάλο βαθμό και αξίζει σωστότερη θέαση.

Δεν αλλάζω τίποτα από το σχόλιο, το ανακοινώνω έτσι ακριβώς όπως το έγραψε ο φίλος, γιατί είναι ειλικρινές και δεν χρειάζεται την επέμβαση κάποιου για να το κάνει «σωστό» ώστε να ταιριάζει με το υπόλοιπο blog.

"Συντάκτης : gmale

Σχόλιο:
Καλησπέρα, πρόσφατα ανακάλυψα το blog αυτό και θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την μικρή μου ιστορία. Βέβαια μπροστά στις ιστορίες σας αυτή που θα σας διηγηθώ εγώ είναι μια ιστορία λιπόψυχη, άτολμη και με έναν τίτλο ένα κυνήγι φαντασμάτων. Το aids είναι κυρίως μια ασθένεια του μυαλού, το πιστεύω αυτό, καθώς μπορεί να καταστρέψει ή να περισώσει ζωές με απροσδόκητους τρόπους. Κι αν δεν έχουμε ακούσει ιστορίες οροθετικών που μέσα από την περιπέτεια του hiv οδηγήθηκαν σε αναπάντεχα μονοπάτια γενναιότητας, προσωπικής ωρίμανσης και εξιλέωσης.

Η δικιά μου ιστορία είναι ακριβώς το αντίθετο από όλα αυτά. Είναι από αυτές του ο hiv σε κοιτάει από απόσταση και γεμάτος αυταρέσκεια απολαμβάνει την ολοκληρωτική του νίκη, χωρίς καν να έχει μπει ακόμα μέσα στο σώμα σου. Έχει μπει όμως στο μυαλό σου και αυτό είναι αρκετό!

Για να τα πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Είμαι ομοφυλόφιλος ετών σχεδόν 30 με λίγες εμπειρίες και αυτές μονάχα games. Πάντα σχεδόν από έφηβος ενώ πότε δεν είχα πρόβλημα με την σεξουαλική μου ταυτότητα, είχα αναπτύξει μια υπέρμετρη φοβία σχετικά με τον hiv (Ότι αφορά κυρίως τους gay, ότι η gay έχουν πολυτάραχη ερωτική ζωή κτλ.). Θυμάμαι τον εαυτό μου να διαβάζει πάντοτε χιλιάδες έντυπα και sites σχετικά με τον hiv. Όλα αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα να αναπτύξω μια φοβική, ενοχική και ανολοκλήρωτη σεξουαλικότητα. Ενώ μέσα μου είχα πάντοτε την τάση να είμαι ενεργητικός, ποτέ δεν τόλμησα να το κάνω, έμενα πάντα σε games. Ποτέ δεν έκανα σχέση, δεν ξέρω γιατί; Φαντάζομαι όμως τον λόγο!! Και όταν μετά από χιλιάδες φοβίες αποφάσιζα να κάνω κάτι ερωτικά από κάποια γνωριμία στο internet (κανένα παιχνιδάκι δηλαδή και το πολύ πολύ στοματικό έρωτα χωρίς εγώ να δέχομαι υγρά στο στόμα μου) περίμενα πάντα να περάσουν τρεις μήνες για να τρέξω να κάνω εξετάσεις για hiv. Αν τύχαινε να έχω και κανένα κρύωμα εκείνο το διάστημα ή κανένα επεισόδιο εμπύρετης αμυγδαλίτιδας (αραιά και πού έχω πρόβλημα με τις αμυγδαλές μου) για τρεις ολόκληρους μήνες δε μπορούσα να λειτουργήσω, πήγαινα στη δουλεία μου σαν ζόμπι, χανόμουνα από φίλους και γνωστούς, δε μπορούσα να κοιμηθώ τα βράδια, έως ότου περάσει ο καιρός και κάνω τις εξετάσεις!! Σε μια τέτοια περίοδο βρίσκομαι και τώρα, περιμένω τρεις μήνες για εξετάσεις, έχοντας ήδη ένα επεισόδιο οξείας πυώδους αμυγδαλίτιδας για ακόμα μια φορά!!

Αυτή ήταν η ιστορία μου! Μια ιστορία ντροπής σε σχέση με τις δικές σας! Απλά ήθελα να την μοιραστώ μαζί σας!!
Ευχαριστώ!!!"

Αναρτήθηκε από hivandme , 13/4/09, HIV φόβος
[http://lifewithiv.wordpress.com/]