Πρακτικό εγχειρίδιο coming out
Γλυκες μου νεραιδες,
τι ωραία που μας ψυγαγωγειτε καθε βδομαδα. Αφου περιμενω τη Δευτέρα για νεες δημοσιευσεις και αν δεν βγουν, ανησυχω οτι κατι παθατε.. Στο θεμα μου τωρα: Τελευταια νιωθω ολοενα και περισσοτερο οτι πρεπει να μιλησω στους γονεις μου. Ειμαι στα 24 μου και θεωρω οτι το εχω αφησει αρκετα.. (Το αρχικο μου πλανο ηταν να το πω στα 22, lol). Παντα εβρισκα δικαιολογιες του τυπου «Δεν εχω σταθερη σχεση, αρα δεν υπαρχει λογος» αλλα και τωρα που επισης δεν εχω, βλεπω οτι ειναι ψιλοασχετο. Δεν μενω μαζι τους, τα τελευταια 6 χρονια σπουδαζω στο εξωτερικο, αρα δεν επηρεαζεται ιδιαιτερα η καθημερινοτητα μου, αλλα νιωθω σαν ενα βαρος που πρεπει να φυγει απο πανω μου καποτε, για να μπορεσω να ολοκληρωθω σαν ανθρωπος στο μακρυνο μελλον. Αυτο που ρωταω εσας τωρα, καλες μου νεραιδες ειναι το πρακτικο κομματι:
α) Θεωρειτε οτι θα πρεπει να τους μαζεψω και τους δυο και να τους το ανακοινωσω απλα? Η καθεναν ξεχωριστα? Ο πατερας μου θεωρουσα παντα οτι θα αντιδρουσε πολυ πιο κουλ απ' ο,τι η μανα μου.
β) Εκ των προτερων, να τους δωσω την εντυπωση οτι θα τους ανακοινωσω κατι σπεσιαλ ή εκει που θα τρωμε ησυχα το μεσημεριανο μας να σκασει η βομβα?
γ) Να κανω μια ανασκοπηση των παιδικων μου χρονων (πχ οτι ποτε δεν ειχα κοπελα) και να τους το δωσω σταδιακα και περιφραστικα?
δ) Εχει τελικα σημασια γι αυτους ποια λεξη θα χρησιμοποιησω (γκέι, ομοφυλοφιλος, μου αρεσουν οι αντρες) ??
ε) Αν μου πουν να επισκεφτω ψυχιατρο, πως να το χειριστω? Να παω για να τους κανω το χατηρι ή να αρνηθω κατηγορηματικα?
Ευχαριστω για τις σοφες συμβουλες σας, εψαξα στα καταπληκτικα αρθρα του 10% αλλα δε βρηκα κατι που να αφορα το πρακτικο κομματι αυτης της διαδικασιας.
Φιλια πολλα, ειστε τελειες.
Δημητρακης
Αγαπητέ Δημήτρη,
Φυσικά δεν μπορούν να υπάρχουν άρθρα τυφλοσούρτες για το «Πως να το πείτε στους γονείς» για τον απλούστατο λόγο ότι κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και δεν γίνεται να γκρουπαριστούν σε ένα άρθρο.
Στη δική σου περίπτωση, τουλάχιστον όπως μου την παρουσιάζεις, τα πράγματα είναι απλά. Ξέρεις το ρητό «διαίρει και βασίλευε»; Αυτό θα ακολουθήσεις. Τους γονείς καλό είναι να μην τους αντιμετωπίζεις ταυτόχρονα, επειδή τείνουν να εμφανίζουν κοινό μέτωπο απέναντι στα παιδιά. Καλύτερα ξεχωριστά να μην ξέρει ο ένας πως θα αντιδράσει ο άλλος. Και ποτέ στο τραπέζι. Μπορεί να τους σταθεί το παστίτσιο στο λαιμό ή να εκσφενδονιστεί όλο το ταψί στο κενό, οπότε θα πάει χαμένο τόσο φαγητό και τόσος κόπος. Κρίμα από το θεό. Αν εν πάση περιπτώσει επιμένεις να το πεις στο τραπέζι, κοίταξε να είναι μέρα που θα έχετε τίποτε μελιτζάνες ή μπάμιες.
Επί του σχεδίου τώρα: αφού πιστεύεις ότι ο μπαμπάς σου θα είναι πιο κουλ, είναι στρατηγικώς καλύτερο να του το πεις πρώτα. Και μάλιστα κάνε τον συνεργάτη τύπου: « θέλω τη βοήθειά σου, πώς να πούμε στη μαμά το εξής». Αυτό λέγεται «προσεταιρισμός του αντιπάλου» και «μετακίνηση του κέντρου βάρους». Του παρουσιάζεις εξ αρχής ότι το θέμα συζητήσεως δεν είναι το πώς είσαι, ούτε ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα με αυτό, αλλά το τι θα τη κάνουμε τη μαμά που είναι και λιγάκι νευρασθενική. Και αρχίζεις να του τα λες χωρίς περιστροφές.
Δεν χρειάζονται ανατριχιαστικές λεπτομέρειες, απλά: «μου αρέσουν οι άντρες, το έχω καταλάβει από χρόνια. Έτσι είναι και δεν αλλάζει αυτό». Δεν χρειάζεται να κάνεις ιστορικές αναδρομές στην παλαιολιθική εποχή. Λίγα λόγια. Όσο πιο πολλά λες τόσο πιο πολλές λαβές δίνεις για ατελείωτες συζητήσεις. Αν αρχίσει να ρωτάει για την ομοφυλοφιλία σου και εσύ δεν θέλεις να ξεφύγει προς τα εκεί η κουβέντα, κόψε τον: « δεν είναι αυτό το πρόβλημα, αλλά το πως θα το πούμε στη μαμά».
Αν σου πουν για ψυχίατρο, πες τους ότι εσύ δεν έχεις κανένα πρόβλημα με τον εαυτό σου. Είσαι μια χαρά, οι φίλοι σου το ξέρουν και σε αγαπάνε, δεν έχεις καμία δυσκολία με τον περίγυρό σου, όλα ωραία και καλά. Το μόνο πρόβλημα που υπάρχει είναι ότι οι γονείς σου δεν σε αποδέχονται όπως είσαι. Σαν να μην τους αρέσει το χρώμα των μαλλιών σου ένα πράγμα. Αυτό δεν είναι λόγος να πας εσύ στον ψυχίατρο. Αν θέλουν να πάνε αυτοί για τον εαυτό τους, ας πάνε, δεν νομίζω να έχεις αντίρρηση.
Καλή επιτυχία και γράψε μου όταν κάνεις το βήμα να μου πεις πως πήγε.
Φιλούμπες,
η Καλή Νεράιδα
Δημητράκη μου γεια σου,
Το coming out είναι σαν τον καιρό. Βγαίνει μια πρόγνωση (καταιγίδες, ηλιοφάνεια), κι όταν το λες, η πρόγνωση επαληθεύεται ή όχι. Περιμένεις αστραπές και κεραυνούς από τους γονείς και σου βγάζουν έναν ήλιο χάρμα. Περιμένεις χαρά θεού και σου πέφτουν μπόρα οι βρισιές και τα κλάματα.
Πάνω απ' όλα δες τα δικά σου κίνητρα και ξεστραβώσου διαβάζοντας τα παλιά Φτου & βγαίνω που δίνουν πολύ χρήσιμες πληροφορίες. Τι διάολο τα γράφουνε τόσα τεύχη;
Στο κάτω κάτω, γιατί να το πω;
Καθρέφτη καθρεφτάκι μου πώς θα με δουν οι άλλοι;
Η μέρα που έπεσαν από τα σύννεφα
Φτου & βγήκα για το παιδί μου (για γονείς)
Για να μην πάτε ξυπόλητοι στ' αγκάθια
do not enter γκέι παιδιά - πανικόβλητοι γονείς
Στις ερωτήσεις σου:
α) καλύτερα ξεχωριστά. Οι δυο μαζί δημιουργούν άλλη δυναμική.
β) ούτε φαντασμαγορική εισαγωγή με τρομπέτες, ούτε την ώρα που καταπίνουν την μπουκιά τους ή τρέχουν να προλάβουν το ταχυδρομείο. Σε μια σχετικά χαλαρή στιγμή, που να έχετε χρόνο μπροστά σας να κουβεντιάσετε. Τέλεια στιγμή δεν θα υπάρξει ποτέ!
γ) εγώ κοιμήθηκα ήδη. Δεν χρειάζεται ολόκληρη έκθεση ιδεών.
δ) ναι έχει. Λάου λάου. Το ομοφυλόφιλος είναι το πιο ανώδυνο και δηλώνει κάτι που είσαι. Το «μου αρέσουν οι άντρες» δηλώνει προτίμηση, που σήμερα είναι έτσι αύριο αλλιώς.
ε) μόνο αν συμφωνήσουν να πάνε κι εκείνοι. Ξεκαθάρισε από την αρχή ότι θα επιλέξεις εσύ τον ψυχίατρο και ότι δεν πας για να σε θεραπεύσει (τρίψε στη μούρη τους τον κατάλογο ψυχικών ασθενειών της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας) αλλά για να σε βοηθήσει να ζήσεις καλά με το ποιος είσαι και να βοηθήσει εκείνους να το αποδεχτούν.
Πάνω απ' όλα, μην απολογηθείς. Αν δώσεις εσύ τον τόνο ότι είναι κάτι κακό, την πούτσισες.
Η Καλύτερη Νεράιδα
